Onze reis – Week 17 – Kroatië

Vandaag, zaterdag, hebben we besloten om even een dagje te werken en te genieten van de zee. Want ook deze camping ligt aan de Adriatische zee. Heerlijk!! Het is overdag best heet dus we zijn na het avondeten een stukje gaan lopen met Sjef. Die vond het heerlijk want het was nu ongeveer 24 graden dus lekker te doen. Langs het strand, ja strand, want hier is gewoon zand! Je begint een stukje over steentjes enzo, maar in het water ZAND! Dus we hoeven die waterschoentjes hier lekker niet aan.

Te voet naar Zadar of toch niet?

We liepen langs meerdere hotels, waar het duidelijk feest was en kwamen uit in een jachthaventje. We dachten eigenlijk dat het hier ongeveer zou zijn, maar dat was nie… (voor degene die m kennen haha) Even GoogleMaps gecheckt en het is inderdaad nog eens 50 minuten lopen. Nou daar waren we niet echt op voorbereid dus zijn we maar weer teruggelopen. Morgen gaan we wel op de fiets, we hebben ze niet voor niks bij ons. Zondag was het weer zo’n warme dag, we zijn gek als we overdag op de fiets naar het oude stadje gaan en ons daar helemaal laten weg branden. Dus hebben we weer gewerkt en genoten van de zee. Sjef was vandaag een beetje lamlendig. Hij sliep heel veel overdag en was gewoon helemaal niet baldadig, niks voor hem! Hij is op dit moment z’n tanden aan het wisselen, daar heeft hij dus goed last van, arm ding. Rond een uurtje of 7 zijn wij per fiets vertrokken, Sjef toch maar mee genomen, andere omgeving doet hem misschien ook wel even goed. Nou niets was minder waar, hij vond het heerlijk om eruit te zijn. En het oude binnenstadje, zo gaaf!! Echt een aanrader om heen te gaan!

Maandagochtend, we moeten weer voor 12uur de camping af zijn. Dus we gaan weer even rustig ontbijten, alles opruimen, toilet legen, even wat water bij vullen, vuilwater weggooien en dan zijn we klaar om nog even een rondje met Sjef te lopen en foto’s te maken van de camping voor de overnachting. We waren rond half 11 klaar, prima timing om door te gaan naar het Nationale park Krka, wat ongeveer anderhalf uur rijden is.

We waren het eerst niet van plan om hier heen te gaan, maar Justin was voor de website aan de gang en las toevallig over dit park. Omdat het toch een soort van op de route ligt en het er heel gaaf uit zag vonden we dat we dit niet moesten laten liggen. We kwamen aanrijden en we verbaasden ons een beetje, druk dat het was! Nadat we de camper hadden geparkeerd en toch voor de zekerheid maar sneakers aan hadden getrokken zijn we naar de receptie gegaan. Je moest namelijk wel een kaartje kopen. Dit kon met busrit of zonder. Dan moest je dus gewoon wandelen. Wij wilden graag wandelen, maar vroegen voor de zekerheid wel even hoe ver het was. Ik bedoel waarom bied je een busrit aan voor een korte wandeling?! Nou de mevrouw gaf aan dat het ongeveer 10 minuten lopen was, zo’n 900 meter. Nou prima, dat is niks. Dus… we kwamen op een bergpad, wat we nu naar beneden moesten lopen. Ik voelde het al direct in mijn knieën, maar zag vooral op tegen te terugweg…

Het park was wauw, echt de moeite waard! We hebben nog even op een terrasje beneden gezeten en genoten van een ice coffee en een radler. Want we wisten, over niet al te lange tijd moeten we die tocht weer omhoog! Die super steil is en met 30 graden geen pretje is. Wij hebben bij elk bankje onderweg even gepauzeerd, nou ja even op adem komen en dan weer door. Onderweg kwamen we nog en stel tegen, waar duidelijk ook niet tegen was gezegd wat voor wandelroute het was, want die mevrouw liep op hakken! Het enige wat ik dacht, arme vrouw je moet ook weer omhoog! Yes we waren bij de camper, weliswaar drijfnat van het zweet, maar trots dat we het hebben gehaald. We hebben snel de camper gestart zodat de airco aan kon, Sjef in z’n bench gelegd met een icepack onder het kleedje en zijn vertrokken naar de volgende camping.

Werkdagje en 's avonds de taxiboot naar de stad

Camping Rožac ligt in het plaatsje Okrug Gornji. We kwamen aan op de camping natuurlijk helemaal gesloopt van ons klim/wandel avontuur. Ze hadden nog een paar plekken, maar niet veel meer. Er kwam een jongen aanlopen die even aan ons liet zien welke plekken er beschikbaar waren. Sjef was nog uitgeteld dus Justin is even alleen met die jongen gaan kijken. We zouden eigenlijk 3 nachten blijven, maar na het zien van de plekken heeft Justin dit gewijzigd naar 2. We hadden namelijk niet echt keuze. Het was deze plek, of maar 1 nacht op een andere plek, waar het uitzicht nou niet veel beter was. Nou we hebben de camper op de plaats gereden en alles geïnstalleerd. Naast ons kwam nog een Franse camperbus te staan. We hebben op tijd gegeten en hebben de rest van de avond lekker gerelaxt. Dinsdag is 9/10 keer altijd voor Justin een echte werk dag, dat was dit keer ook zo. Dus hebben we besloten om vanavond, ook omdat het dan wat koeler is de taxiboot te pakken richting het oude stadje Trogir. Waarvan de opstapplaats zelfs naast de camping ligt, hoe handig!

De taxiboot gaat op het hele uur heen en op het halve uur terug tot half 12 op zijn laatst. We zijn om 7 uur opgestapt, voor 25 kuna per persoon (€3,30) voor een enkele reis kom je aan bij de kade van het gezellige stadje. Want het is hier DRUK! Maar wel gezellig druk hoor. Terrasjes, restaurantjes en 100 van dezelfde souvenirwinkeltjes zijn hier te vinden. We liepen langs gigantische jachten en opeens springt er een man van boord en rent zo richting Sjef toe. Hij begint hem helemaal te kroelen en aaien. Nou hij raadde gelijk dat het een teckel was en vond hem er heel gaaf uitzien. Haha zo leuk dit, dat hij gewoon voor Sjef van zijn miljoenenjacht afspringt. Heb ik nog nooit meegemaakt!

We struinden door de smalle steegjes en super gladde tegels. Echt mooi oud is het stadje, heel leuk. Toen werden we opeens aangesproken, ditmaal door een oud Engels echtpaar. Ja zei ze, jullie waren ook met hem in Zadar toch? Ik gaf natuurlijk antwoord en zei ja dat klopt. Nou zei ze, we herkennen jullie aan de hond. Hoor die dan, we herkennen jullie aan de hond. Bijzonder, maar wel heel grappig! We waren het even zat en zijn wat gaan drinken op een terrasje waar je uitzicht had op die gigantische jachten. Ja meervoud, er lagen er meer. Na een ijskoffie die echt niet lekker was, helemaal nadat we gisteren in dat natuurpark een hele lekkere hadden gedronken zijn we over gegaan op een frisje om vervolgens weer een rondje door het stadje te lopen.

We waren wat aan de vroege kant bij de opstapplaats, iets over 9 en om half 10 vertrok de boot pas weer terug. Dus even tijd om familie te bellen. Op de boot terug, Sjef was natuurlijk moe. En gelijk weer werden we aangesproken. Wat voor hond is het? Hoe oud is hij? Maar dan natuurlijk gewoon in het Duits, want Duitsers beginnen gewoon in het Duits tegen je te praten. 9/10 keer versta ik ze wel, maar dan weet ik gewoon niet hoe ik ze in correct Duits moet antwoorden, ja wat doe je dan, je lacht het weg. Wat bij het stel wat voor ons op de camping stond goed kon, want die maakte maar grapjes op de boot. Ja die gingen toevallig ook deze avond naar het stadje toe. Terug bij de camper hebben we nog een wijntje gedronken en zijn toen gaan slapen.

Onze laatste stop alweer in Kroatie

Dubrovnik, dat is onze volgende en tevens ook laatste bestemming in Kroatië. We hadden ons er een beetje op verkeken, want we moeten nog 4,5 uur rijden! Dus we zijn rond 11 uur vertrokken. Wat wij niet wisten is dat wij een stukje door Bosnië Herzegovina moesten. Het is maar 10 minuutjes, maar ja voor die 10 minuutjes moesten we 2x al onze papieren laten zien. Onderweg zijn we nog even langs een Lidl gereden en hebben we even wat boodschappen ingeslagen voor de komende dagen. We hadden besloten om tot en met zaterdag op de volgende camping te staan. Dit i.v.m. werk en omdat we de oude stad goed willen bekijken.

Camping Solitudo.
De enige camping in de omgeving van Dubrovnik. Het is weer van de Valamar serie, dus je verwacht een grote en complete camping. Van te voren hebben we online even gereserveerd, omdat dit bij de vorige camping van Valamar ook moest dus we dachten, dan zijn we dit tenminste voor. De ontvangst bij de receptie is echt super aardig en netjes. We mochten een plekje op veld B en D gaan uitzoeken. Waar je maar wilt. Ik vroeg nog aan haar wil je weten welke plek we hebben gekozen, maar dat was niet nodig. We hadden van te voren even op de plattegrond gekeken dus we wisten dat we in ieder geval naar veld D wilden. Nou wat valt deze camping tegen zeg. Wij hadden echt net zoiets als in Krk verwacht. Maar het is de meest eenvoudige camping die wij ooit hebben gehad. Een echte tegenvaller kan je wel zeggen. Want de prijs is er niet minder om.

Een zwembad was leuk geweest. Helemaal omdat je nog al een stukje moet lopen naar het strand. En om dan het gezeur even af te maken een sanitair gebouw dichterbij was ook niet verkeerd geweest. Maar we maken er het beste van, we zijn hier tenslotte voor Dubrovnik en niet voor de camping. Bij de receptie hadden ze ons uitgelegd dat je met de bus voor 15 kuna per persoon naar de oude stad kunt, maar dat Sjef niet mee mocht. Ze gaven aan dat ze dan voor ons wel een taxi konden bellen. Lief aangeboden in ieder geval. Maar we kijken morgen even wat we doen, hoe laat we gaan i.v.m. de warmte.

Het mooie Dubrovnik ontdekken

Donderdag hebben we bij de camper doorgebracht even wat werk inhalen. We hebben besloten om vanavond naar de oude stad te gaan dus we eten op tijd. We hebben om 5 uur het eerste vlees op de BBQ gedaan. En om 7 uur stapten we op de bus. We hebben een beetje vals gespeeld. We hebben Sjef meegenomen, maar wel in de rugtas gedaan in de bus. Als meneer dan gewoon stil bleef, neeeee natuurlijk niet. Begon als een malle te piepen. Dus we werden er gelijk op aangesproken dat het niet mocht. Een vriendelijke vrouw zei tegen mij: De chauffeur doet nu niet moeilijk dus blijf nu maar tot jouw stop, maar zorg dat je de terugweg niet meer met de bus gaat anders krijg je wellicht wel problemen. Dus de terugweg hebben we maar een taxi gepakt.

Of het een succes in de drukke binnenstad was met Sjef, nou nee niet echt. Nou moet ik het iets meer uitleggen, hij gedroeg zich keurig hoor. Maar ieder persoon die hem zag begon met: ahhhh wat een schatje, mag ik hem aaien? Nou en daar zegt Sjef natuurlijk geen nee tegen. Op een gegeven moment heb ik hem maar even opgetild, hij werd iets te overprikkeld. Wisten jullie trouwens dat een gedeelte van Game of Thrones in Dubrovnik is opgenomen? Nou wij kwamen er achter toen wij de prijzen zagen als je naar boven wilde de kasteelmuur op. Gewoon €30 euro per persoon. Het is wel een stad die je trouwens echt moet bekijken, zo gaaf!

We liepen nog een straatje door naar een terrasje, maar kwamen in een file van mensen terecht. Wat er aan de hand was? Geen idee nog op dat moment. We zijn dus maar een ander straatje doorgegaan om de menigte te ontwijken. Aangekomen op het terrasje zien wij de menigte ineens de hoek om komen. Met voorop een persoon met een groot kruis. Oke iets gelovigs dus. Het was echt een hele stoet met mensen. Eenmaal in de buurt van het terras gekomen vroeg de ober aan iedereen of we wilden gaan staan. De muziek ging uit en de lampen werden gedimd. Nadat we ons drankje op hadden en de ober kwam om het af te rekenen vroeg ik even wat de ‘optocht’ precies voor was. Hij gaf aan dat het een Christelijke Feestdag was. Maar hij kon het woord voor die feestdag in het Engels even niet vinden. Hij noemde wel hoe het in het Kroatisch werd gezegd, maar dat was ik na 1 minuut alweer vergeten.

Zoals ik eerder had gezegd hebben we de terugweg een taxi gepakt. Een hele aardige oudere meneer bracht ons voor 100 kuna (€14,-) naar de camping. Zo dit was ook wel even een stuk comfortabeler dan die overvolle en bloedhete bus. Hij zette ons netjes bij de velden af. Dit kan namelijk omdat de hoofdweg door de camping heen loopt. Aan de linker en rechterkant van de weg heb je de velden. Wij merken niks van de weg, want wij staan verder naar achteren met de zee in de verte.

De vrijdag is een warme benauwde dag. Niet heel lekker, dus vandaag doen we niet veel. De hordeur die weer kapot was hebben we gemaakt dankzij een handige tip van een Nederlandse man die verderop stond. Wij kregen de schroeven er namelijk met geen mogelijkheid uit met alleen een schroevendraaier. De combinatie met een waterpomptang deed het hem. Bedankt! Dus we hebben het draad vervangen voor sterk visdraad wat gebruikt wordt voor het vissen bij de mosselbanken. Wat hebben we die hordeur gemist joh, dat is toch wel veel fijner, vooral ’s avonds wel de frisse lucht naar binnen, maar geen muggen. Morgen gaan we weer verder rijden, weten waar die rit eindigt? Lees dan ons volgende reisverslag! Liefs Justin, Renée & Sjef (Balou<3)