Onze reis – Week 19 – Montenegro, Kroatië, Italië

Zaterdagochtend… Na een rot nacht vanwege de warmte en de jeuk van 20 muggenbulten zijn we wakker geworden met een duik in het water. Heerlijk! We gaan zo weer verder, waar we dachten dat we eigenlijk geen campings meer zouden pakken gaan we er nu toch weer voor. Ik heb het een beetje lastig de laatste dagen en mis het ‘gewone leven’ een beetje. Dit schijnt normaal te zijn als je een poos onderweg bent. Justin heeft hier helemaal geen last van maar zijn mindset is ook iets anders dan die van mij merken we. We zoeken dus even een vaste plek op voor een paar dagen zodat ik even kan nadenken en het kan laten bezinken. Wat de keuze ook zal zijn, alles is goed.

Even naar een vaste plek voor een paar dagen

Omdat de campings hier nogal verschillende reviews hebben gaan we naar een camping die wel goed aangeschreven staat: Camp Utjeha. Het is een kleine camping gerund door een gezin. We kwamen aanrijden en hadden zo onze twijfels, naast deze camping ligt een andere camping. De roodharige vrouw stond bij de ingang te wuiven dat we daar naar binnen moesten gaan. Nou daar zijn we niet van gecharmeerd. We reden iets door en daar werden we met open armen ontvangen. Duits spreken ze perfect, dus ik gaf aan dat ik het een beetje sprak. Verstaan doe ik prima, maar ik weet heel vaak gewoon niet de woorden te vinden om te reageren.

De eigenaresse liet ons 3 mogelijke plekken zien. Wij hebben natuurlijk de grootste plek uitgekozen, wel fijn dat je gewoon goed kunt zitten voor je camper. We werden door het hele gezin geholpen met het op de plek rijden van de camper. Is wel nodig met de gigantische olijvenbomen hier. We hebben denk ik zo’n 5cm speling met het dak en een tak, maar het past hè! Nadat de camper stond ben ik met de dochter naar de ‘receptie’ gelopen. Het is meer een klein hokje, maar als het werkt dan werkt het. Justin had de luifel al uit staan en was net de stoelen aan het uitladen toen ik weer terug kwam lopen. Ik ben heel erg moe dus ik ga even slapen. Justin loopt alleen even naar de supermarkt die hier een paar minuten vandaan ligt. Hij kwam terug met de mededeling: Het wordt lastig om hier boodschappen te vinden. Ze hebben hier sowieso alleen maar kleine supermarktjes met 4/5 paden. Maar gossie, geen vlees, tussen de groenten moet je echt de goede stukken uitzoeken en voor de rest missen we gewoon heel veel ingrediënten om iets te maken wat wij lekker vinden. Kijk je past je altijd wel aan naar het land waar je bent dat is logisch en in Slovenië en Kroatië ging dat prima, maar hier… hmmm dat wordt nog lastig.

‘S avonds zijn we een stukje gaan lopen, even kijken wat hier allemaal te vinden is. We willen kijken of de restaurantjes die hier zijn een beetje goedkoop zijn. Want ook al zijn er weinig boodschappen te vinden het is ook niet goedkoop. Dus het kan best zijn dat uiteten goedkoper is. Natuurlijk moet je dan alleen gaan voor een hoofdgerecht en geen 3 gangen menu haha. Helaas konden we geen menukaarten zien en omdat we al hadden gegeten vonden we het ook een beetje gek om te vragen naar een kaart. Dus dat doen we in de volgende dagen wel een keertje.

We zijn nog even langs het strand gelopen. Het is hier wel een beetje achterstallig allemaal. Er is gewoon een heel stuk van de zijkant ingestort en dan laten ze dat dus gewoon liggen open en bloot. Je kunt daar dus gewoon nog op lopen, levensgevaarlijk! Wij zouden dit allang afgesloten hebben en weer opgeknapt hebben. Al maak je er een parkeerplaats van… We liepen hierlangs en kwamen op een klein pad uit. We besloten het toch maar even te volgen, wauw wat een plek! Een klein privé strandje in alle rust. Wel jammer dat er dan achter je weer een vuilniszak ligt…

Zondag de dag dat we even alles bijwerken wat betreft de website. Mijn dag is het vandaag niet, voel me niet heel lekker. Dus ik zit vooral binnen in de airco en achter mijn laptop. Heb zowat de hele dag gewerkt, dus dat voelde wel goed. Aan het einde van de dag ben ik Sjef nog even gaan uitlaten en Justin is even gaan afwassen. Echt een uitlaat veld of iets hebben ze hier niet. Ik kwam naast de camping terecht. En wat zag ik daar nou ineens, een baby egeltje! Hmmm dat is niet goed, want die zie je amper overdag en ook niet alleen in ieder geval. Het beestje leefde nog wel, maar was een beetje in de war denk ik. Ik ben later met Justin nog een keer gaan kijken en die zag er verder nog één. Dat was alleen geen baby maar ik denk de moeder, helaas dood. Vandaar dat die baby egel hier rondzwerft. Je kunt niet veel doen hier, want ze hebben hier geen dierenambulance of iets dergelijks en zelf verzorgen in een camper met een hyper puppy is nou ook niet echt ideaal..

Mijn dierenhart vindt het toch moeilijk om het diertje helemaal aan zijn lot over te laten. Dus de maandagochtend ben ik toch weer even gaan kijken. En daar lag hij (ja ik noem het beestje maar even een hij) te slapen. Ach arm ding. Online vind je dat je ze wat nat kattenvoer kunt geven, maar dat hebben wij natuurlijk niet. En ik ben ook bang dat dan juist katten of honden aantrekt die dat beestje wat aan doen. Daar lag het egeltje te slapen, och arm ding. Ik ben tussen de middag toch terug gegaan met een klein beetje vlees en water. Maar toen was het egeltje nergens te bekennen… Ik houd maar voor me dat het ergens een ander plekje heeft gevonden en dat het goed gaat.

Justin en ik zijn er toch nog weer even voor gaan zitten. Wat gaan we nu doen. We zouden vanuit hier door gaan naar Albanië. Het gene waar ik een beetje tegen op zie is de nog hogere temperatuur, het is daar op dit moment tussen de 34 en 38 graden. Ja dan doe je helemaal niks. Dat is ook wat we een beetje missen erop uit gaan. Met Sjef en die extreem hoge temperatuur is dat gewoon straks ook niet te doen en dat vinden we allebei zonde. Dus de beslissing, we gaan nog niet naar huis, maar we gaan naar FRANKRIJK! De temperatuur is daar tussen de 20-30 graden, ligt er natuurlijk aan waar je bent, maar omdat het zo’n groot land is kan je altijd wel een temperatuur vinden die jou past. Ook kunnen we er dan gewoon weer eens op uit en dingen zien. De planning is om woensdag hier weg te gaan en dan rustig aan richting Frankrijk te rijden. Het is namelijk best wel een stukje en we willen niet gehaast gaan.

Dinsdag ‘de werkdag’. Het zijn een beetje de laatste loodjes, zo voelt het tenminste. Ik ben erg opgelucht en Justin is vooral opgelucht dat ik niet naar huis wilde. Vandaag staat dus vooral in het teken van werk, maar ook in het teken van de camper klaar maken voor vertrek. Dus ik heb even de camper van binnen helemaal schoongemaakt. Justin zorgt na z’n werk voor het water en het afvalwater. Want je moet hier vroeg van de camping af, voor 10 uur. Dus om daarvoor nog zo veel te doen zien wij niet echt zitten. Het is niet zo dat we uren gaan rijden, maar om rustig te kunnen opstaan is wel lekker. Dinsdag middag en avond hebben we alles klaargemaakt voor vertrek. Justin heeft tegen zonsondergang nog een paar foto’s van de camping geschoten en is ook met de drone de lucht in geweest. De eigenaren begonnen gelijk tegen hem van ooo Reclame reclame?! Dus Justin zei ja dat klopt.. nou dankbaar dat ze waren. Leuk om te zien.

We gaan richting Frankrijk!

De volgende ochtend zijn we vertrokken, met een paar keer steken op de plaats ivm die enorme olijfbomen en hulp van de eigenaar kwamen we zonder problemen weg. Het wordt een wat langere rit vandaag. We willen namelijk Kroatië weer in komen. Ongeveer 5 uur dat is wat we moeten rijden en dan moeten we tussendoor ook nog een keer boodschappen doen bij de ja wel hoor LIDL en natuurlijk een keer stoppen voor Sjef zijn sanitaire stop. We werden door de navigatie een aardig groot stuk door Bosnië Herzegovina gestuurd. Dat was eigenlijk niet onze bedoeling, maar de route wijzigde weer vanzelf natuurlijk. Naja dan hebben we daar ook maar wat gezien. Bij de douane van Montenegro naar Bosnië werden we niet gecontroleerd, ja onze paspoorten dan maar verder niet. Bosnië is wat we zo zien een mooi land, maar die smalle weggetjes hoeven niet persé van mij haha!

De grens van Bosnië naar Kroatië stelde niks voor. Justin wilde net ons paspoorten aan de vriendelijke meneer geven en hij zei oo okay go go en hij wuifde dat we door mochten rijden. Nouja dit hadden we nog niet eerder meegemaakt. Naja helemaal prima. Eenmaal in Kroatië merk je dat de wegen weer wat beter worden. We rijden eerst dus even langs de Lidl en vervolgens zoeken we een camping voor 1 overnachting aan het strand, zodat we even kunnen afkoelen.

Aangekomen bij de camping, camping Male Čiste, hebben we snel het stroom aangesloten zodat de airco aan kon en zijn we ons verder gaan inschrijven. We hebben wel even gevraagd of we ook konden pinnen. Uh nee moet cash. KAK, de Euro’s hebben we net in Montenegro opgemaakt bij het afrekenen en Kuna hebben we niet meer. De bank, ja die is 4 kilometer verderop! Hebben wij weer hoor! Net nu we het allebei zat zijn en echt snakken naar even niets aan je hoofd. Toch ook maar even op GoogleMaps gekeken en nou zie ik dat er op 1km lopen ook een automaat zit. Dus daar gaan we dan maar heen. Rugtas op met drinken en gaan. Naja dat was de bedoeling. Sjef is natuurlijk stront vervelend. De hele dag slaapt hij natuurlijk als we aan het rijden zijn dus nu heeft hij hoe heet het ook is, energie voor 10. Hij blaft alles bij mekaar. Ja dat kunnen we niet maken. Dus ik blijf bij de camper en Justin gaat lopen. Hij wilde langs het strand gaan lopen, maar is daar snel al omgekeerd. Naast de camping ligt namelijk een naaktstrand en de rotsen zijn te heftig om overheen/langs te lopen.

Laatste keer in Kroatië tijdens deze reis

Gelukkig, hij kwam terug, met geld. Wel Kuna natuurlijk maar het is niet anders. We willen toch nog een keer boodschappen doen dus dan maken we het daar wel op. We hebben nog even de verkoeling opgezocht in de zee en hebben voornamelijk de rest van de avond binnen gezeten in de airco, want wat is het hier benauwd. Niet lekker gewoon. Nog even een filmpje kijken en dan naar bed.

Donderdagochtend zijn we vroeg vertrokken, omdat we nu eigenlijk wel tot aan de Italiaanse grens willen rijden. En dan is toch wel zo’n 7 uur rijden, de stops niet meegerekend. Na een lange rit besloten we toch die laatste 1,5 uur toch maar te rijden en Italië in te gaan. Nou die grens overgang stelde niks voor, geen controle niks. 10 minuten na de grens komen wij bij de gratis plek aan: Gorizia, Viale Oriani 2, 34170, Italië. 20 campers, ja die stonden hier zeker wel. Helaas geen stroom, dus in de camper was het afzien. Gelukkig kwamen we rond 7 uur aan dus werd het steeds iets aangenamer buiten met een klein windje. Ja heel spannend is het niet wat we nu beleven, maar het reizen hoort er nou eenmaal bij. Als we in Frankrijk zijn hopen we veel meer met jullie te kunnen delen!

Na een warme nacht zijn we na ontbijt, het legen van het vuilwater en vullen van de watertank vertrokken naar het plaatsje Palmanova. Daar is ook een gratis camperplaats namelijk: Palmanova, Via Risorgimento, 33057, Italië
We wilden dit plaatsje toch graag even zien dus vandaag blijven we hier en morgen gaan we weer verder richting Frankrijk. We hebben de rest van de ochtend en een groot gedeelte van de middag gewerkt, want dat moet ook gebeuren. Rond 7 uur zijn we richting de stad gelopen, want dat is maar 15 minuutjes lopen. Ik moest en zou hier in Italië pizza of pasta eten bij een restaurant. Dus we hebben een heerlijk pasta restaurant opgezocht en genoten van een heerlijke lasagne en Justin van tagliatelle met zalm. Gossie poos geleden dat we zo lekker gegeten hebben. Na wat wijntjes zijn we weer teruggelopen naar de camperplaats waar we tot onze verbazing met nog 5 andere campers stonden. Morgen gaan we weer verder naar onze laatste stop in Italië. Weten waar dat is en hoe de rest van de week verloopt? Lees dan ons volgende reisverslag! Liefs Justin, Renée & Sjef (Balou<3)