Het is weer zaterdagochtend, gossie wat vliegt de tijd hier toch snel voorbij. We gaan vandaag naar Le-Mont-Saint-Michel. Een stadje op een eiland echt heel bijzonder en mooi. Bij de parkeerplaats voor deze stad zijn ook speciale camperplaatsen, dus daar gaan we heen. Het is niet heel bijzonder, maar voor een bezoekje aan de stad hebben we het er wel voor over. We komen aanrijden en we staan stil. Het is zo druk dat is gewoon niet normaal. Ik denk dat dit het drukste plekje is dat wij tot nu toe hebben gezien. We parkeren de camper op een plek waar hij gelukkig een groot deel in de schaduw staat. Hopelijk is het straks geen sauna als we terug komen. Nadat we de lunch achter de kiezen hadden zijn we gaan lopen naar de stad. Je kunt ook met een gratis shuttle bus, maar daar mogen geen honden in. Dus wij zijn aangewezen op de benenwagen. We zijn ook expres vandaag gegaan, want morgen wordt het warmer. En we hebben gehoord van de ouders van Justin (die zijn hier een poosje geleden geweest), dat de straatjes heel smal zijn. Dus die smalle straatjes, een hogere temperatuur en heel veel mensen, geen goede combinatie.
Le-Mont-Saint-Michel
Na een wandeling met een paar keer een drink stop voor Sjef zijn we aangekomen bij de stad. Een woord, WAUW. We lopen eerst om de stad een rondje, dit kan nu want het is eb. Zo krijgt Sjef even de mogelijkheid om te plassen. Maar je raad het al, dit doet hij natuurlijk niet. Na wat foto’s te hebben genomen zijn we dus maar naar binnen gegaan. Ik zag al gelijk hoe druk het was dus heb Sjef gelijk maar opgetild, ik wil niet dat hij vertrapt wordt. Eenmaal binnen komt de drukte helemaal op me af. We proberen snel het drukkere gedeelte uit te lopen, maar al snel komen we erachter dat dit de weg is naar de kathedraal die boven op staat. Deze kunnen we niet bezoeken, omdat we Sjef bij ons hebben, maar dat is voor mij op dit moment ook niet leuk/te doen, zo druk! We lopen verder en komen bij de zijmuur. He he eindelijk wat ademruimte en de mogelijkheid om gewoon even van je af te kijken.
Nadat ik even tot rust ben gekomen zijn we weer verder gelopen. Wel zegt Justin gelijk dat we de route naar de uitgang weer op gaan zoeken, want die ziet aan mij dat dit niks is. Ook met Sjef, die kan hier ook niet goed tegen. Het irritante ook, hij wordt door iedereen geaaid, terwijl ik hem vast heb, omdat hij natuurlijk voor veel mensen op oog hoogte nu zit. Ik snap niet dat mensen het niet eerst vragen. Op dit soort momenten mis je wel een goede rugtas waar hij in past o.i.d. Maar goed, we lopen langzaam richting de uitgang en bewonderen ondertussen de mooie gebouwen. We komen zelfs een B&B/hotel tegen, snap niet dat je hier zou willen blijven, want die drukte…
Trouwens helemaal vergeten, toen we net de stad binnen kwamen lopen, liepen er 5 legerpoppetjes met gigantische geweren ons tegemoet. Geeft een beetje het gevoel alsof er een bepaalde dreiging is. Toen we er weer uit waren, zagen wie die legerpoppetjes staan en er kwamen er nog meer aangereden. Heel bijzonder. Hebben er verder niks over gehoord moet ik zeggen.
Terug bij de camper, die gelukkig nog groot en deels in de schaduw stond, hebben we de ramen (voor zo ver kon) open gedaan en is Justin neergeploft op de stoel. Ajax moest weer voetballen, dus daar ging hij natuurlijk even voor zitten. Sjef was helemaal kapot en heeft een paar uur lang lekker liggen slapen. Ik was het ook wel goed zat dus heb even een serie aangezet. Op de wandeling heen naar Le-Mont-Saint-Michel gooide Justin even een idee in de groep (ja grote groep, haha). Officieel zouden wij 20 augustus ‘thuis’ komen. Nou ben ik 12 augustus jarig en is Le-Mont-Saint-Michel de laatste stop op de route die wij volgen. Nu had hij het idee dat het misschien wel leuk was als wij als verrassing op mijn verjaardag terug zouden komen in NL. Natuurlijk vind ik dat ook echt super leuk! Dus dat is het plan. We gaan vanaf hier rustig aan terug naar boven en blijven woensdag en donderdag op een camperplaats in Drimmelen. Zodat we even nog rust hebben en lekker kunnen douchen. Helemaal leuk! Het lastige word natuurlijk wel om dit geheim te houden voor onze familie, want die staan natuurlijk net als wij om elkaar weer te zien.
Na een onrustige nacht met veel geluid gaan we zondagmorgen hier weer weg. Omdat we dus besloten hebben rustig aan naar boven en naar huis te gaan, zoeken we nu ook weer de gratis plekken op. Het toeristische gedeelte hoeven we niet meer in, want we gebruiken de plekken puur voor een overnachting of voor de extra dag om te werken. Nadat we wat boodschappen hebben gedaan, komen we aan bij onze eerste stop. Dit is een plek met afgebakende plekken en is prima om 2 nachten te blijven. We zetten de camper neer bij het service punt om het water te legen en te vullen. Ja hebben wij weer… service punt defect. Met de tekst: op de nacht van 27/28 mei is dit apparaat defect geraakt, wij doen ons uiterste best om hem zo snel mogelijk te maken… Ja 3 maanden later doet die het nog niet… Dus we moeten verder zoeken. We moeten zeker nog een uurtje rijden naar de volgende gratis plek, maar anders wijken we wel heel erg ver van de route af en dat willen we niet. We hebben geluk! Het is een plek voor 4 campers, maar er staat er nog maar 1tje. Toevallig ook een Nederlander, maar hij staat wel een beetje aso/scheef, waardoor er nooit 4 campers naast elkaar kunnen staan. Wij zetten de camper zo neer dat we niet hoeven te verplaatsen mochten er nog 2 andere campers komen. We verwachten ze hier niet hoor, want het is dat alles gratis is (op het stroom na), maar voor de rest is hier dus echt helemaal niks te beleven.
Toch komt er tot onze verbazing nog een camperbusje aan. Schotten! Hoe leuk die hebben we nog niet eerder gezien. Leuke mensen, want we kunnen lekker met ze kletsen. Je raad het al, het bleef niet op 3 campers. Nee we brachten de nacht door met wel 12 campers! En dan stonden er nog 2 verderop in de straat. Niet te geloven toch, zo’n niet bijzondere plek en dan zo veel mensen die hier overnachten. De volgende ochtend werkt Justin tot 11 uur. We gaan dan toch maar verder naar een andere gratis plek in de buurt van Lens. Omdat deze plek waar we nu staan 0,0 schaduw is. En het in de zon aardig warm is. We moesten nog even boodschappen doen voor 2 dagen en het was zeker nog 3 uur rijden. Rond half 4 komen we aan op de plek. We twijfelen een beetje, maar rijden er toch op. Het valt toch mee, de plekken zijn afgebakend en vrij ruim. Er staat nog 1 andere camper, dus we hebben mazzel. Hier moeten we het wel tot woensdagochtend vol kunnen houden.
Van overnachtingsplek naar overnachtingsplek
We doen niet veel, we werken wat, lopen met Sjef en relaxen. Dingen te zien zijn hier niet, maar we hebben stroom dus overleven de warmte ook wel. Deze twee dagen waren natuurlijk wel een beetje uitzitten en toch uitkijken naar het vertrek naar Nederland. Woensdagochtend, waren we vroeg wakker. Dus zijn we ook maar gelijk begonnen met opruimen om te gaan rijden. Om half 9 reden we al weg richting Drimmelen. De camperplaats waar wij woensdag aankomen hebben we gelukkig van te voren gereserveerd zodat we niet voor een verrassing komen te staan. Maar eerst stoppen we even in Oosterhout. Daar zit een kapper voor Justin, waar hij zo naar binnen kan lopen en waar we op 5 minuten fietsen ook de camper kunnen parkeren. Ik wacht met Sjef bij de camper en Justin fiets naar de kapper. Na een klein halfuurtje kwam hij weer terug met een fris kapsel, was wel nodig!
Nu nog 10 minuutjes rijden naar de camperplaats die tussen een haven in ligt wat wel leuk kijken is natuurlijk. We hadden ons eigenlijk verrekend, nouja ik eigenlijk. Ik dacht namelijk dat ik donderdag jarig was, maar dat was vrijdag. Ja lekker slim. Dus i.p.v. 1 nachtje blijven we 2 nachten hier. Wat de spanning nog wel groter maakt natuurlijk, want de kans dat er iemand belt is natuurlijk aanwezig. We hebben daarom ook maar even een papiertje gemaakt met daarop geschreven waar we ‘zijn’. Natuurlijk belt de moeder van Justin woensdagavond… Maar volgens ons geloofde ze het wel gewoon. Avondeten, ja waar hadden we zin in?? PATAT! Gelukkig zat op 5 minuten fietsen een frietkraam, waar we lekker patat en snacks hebben gehaald. Zo dat was een poos geleden en wat hebben wij ervan gesmuld!
De volgende ochtend word ik een beetje ‘brak’ wakker. Ik heb wat langer geslapen, kan moeilijk mijn bed uit komen en heb het gevoel alsof ik mijn ogen amper open kan houden. Heb ook heel vast geslapen en veel gedroomd. Ja allemaal spanning voor morgen. Ik weet het echt erg, maar ik heb er gewoon zo’n zin in! En ben ook zo benieuwd naar iedereen zijn/haar reactie. Vandaag was het wel weer wat warmer, maar het was gelukkig uit te houden. Echt wandelen kan je hier toch niet en nu met deze temperatuur moet je dat ook niet willen. Sjef vermaakt zich ’s avonds met een plasticfles. Haha heerlijk om te zien hoe dat gewoon kan genieten van zo iets simpels. We ruimen ’s avonds al van alles op en draaien de luifel al in. Zo hoeven we morgenochtend niet veel meer te doen en kunnen we op tijd weg. Je moet er hier sowieso voor 11 uur af zijn, maar we willen niet in de rij hoeven wachten om het vuilwater te legen. Om half 9 rijden we weg, het is nog een uurtje rijden naar Veenendaal.
Renée haar verjaardag en de verrassing van onze thuiskomst.
O ja en het is ‘MIJN VERJAARDAG’ 28 jaartjes ben ik alweer geworden. Van Justin heb ik een all-inclusive reis gehad naar Kos (Griekenland). Hier gaan we in oktober met zijn tweeën even 8 daagjes genieten. Heerlijk! Mijn telefoon houd ik tijdens de autorit naar Veenendaal uit, want we zouden namelijk niet rijden vandaag volgens ons verhaal. We verrassen Justin zijn ouders met een lekker gebakje en gaan iets na de middag richting Barneveld. Helaas moest mijn vader werken, maar mijn moeder is wel net thuis. Ook zij was natuurlijk helemaal verrast. Mijn vader en broertje videobellen we even ook zij vonden het natuurlijk heel leuk. Na een hele geslaagde dag en voor ons best wel een pittige dag gaan we vermoeid ons bedje weer in.
Hiermee sluit in het verhaal ook tijdelijk even af. De komende tijd komen er even geen weekverslagen, wel blijven wij actief op social media en zullen we overnachtingslocaties delen. Wij gaan de komende tijd namelijk tijd doorbrengen met familie en vrienden, maar ook zal er wat aan de camper worden geklust. Ook ga vooral ik even nadenken wat ik wil, nog door en overwinteren in Spanje? Of weer een ander leven, maar ja wat wil ik dan qua werk doen. Ja dus veel om over na te denken en weer veel om te doen. Voor nu dus even DOEI en wie weet toch het volgende weekverslag! Liefs Justin, Renée & Sjef (Balou<3)
