Zaterdag, we konden lekker even uitslapen tot half 10, Sjef heeft het ons gegund, heerlijk!
Na het ontbijt hebben we de rugtas ingepakt en zijn we naar de klif gelopen. Je kunt met de trap of met de speciale lift naar beneden. Wij dachten, we gaan met de trappen naar beneden en met de lift weer omhoog. Dus Sjef opgetild en hup naar beneden. Man, veel trappen! Die benen zijn dat niet meer gewend hoor. Ik heb de hele wandeling door Le Tréport met trilbenen gelopen. Ken je dat? Dat je stil staat en het gevoel hebt alsof je benen alle kanten op gaan en je er elk moment doorheen kan zakken? Ja dat dus. Niet heel fijn. We zijn even over de markt gelopen en hebben de vuurtoren bekeken. Ook zijn we nog een stuk langs het strand gegaan om vervolgens naar de liften te gaan. Het ziet er allemaal heel indrukwekkend uit. Bloedheet is het wel in zo’n koepel. Geen raampje natuurlijk en dan staan wij er in met 24 graden, laat staan dat het 30 graden is.
Heerlijk eropuit en wandelen
Heel gezellig er zijn meerdere Nederlands naast ons komen staan. We hebben dus wel even wat te kletsen wat het ook wel weer leuk maakt. Dit hebben we een poos ook niet gehad. Na de lunch hebben we even gewerkt en zijn we rond 4 uur weer een stuk met Sjef gaan wandelen. De andere kant op dit keer. De ‘krijt route’ wordt het ook wel genoemd. Je loopt namelijk langs de klif wat wel een indrukwekkend uitzicht geeft. Er zijn wel meerdere stukken afgezet, omdat je een afstand van 10 meter tot de rand moet hebben. Dit omdat er afbrokkel/instort gevaar is. Je mag er langs, maar dat is dan op eigen risico. Op een klein stukje hebben we dit risico wel genomen (5 meter van de rand), want anders moesten we door een boerenland weer naar de weg toe. Maar voor de rest gewoon wel netjes die 10 meter afstand gehouden hoor! Je zag namelijk op verschillende plekken ook wel de scheuren in de grond staan. Na een dag vol met activiteit hebben we ’s avonds onder het genot van een wijntje weer eens een potje gekaart. Leuk! Even wat anders dan een filmpje kijken. Morgen gaan we weer verder naar een volgende plek dus we maken het niet te laat.
Zondagochtend, nou Sjef gunt het ons gewoon weer, heerlijk ‘uitslapen’. We gaan rustig ontbijten en maken ons klaar om te vertrekken. De 2 andere Nederlandse stellen gaan ons al voor. We legen nog even het grijze water en gaan dan rijden. Na 10 minuten komen we er achter dat we vergeten zijn foto’s te maken van de camperplaats… Echt zo dom weer! Wie weet komen we op de terugweg nog wel hierlangs om de pagina toch compleet te maken. Maar nu omkeren hebben we geen zin in. Ook omdat we op tijd bij de nieuwe camperplaats willen aankomen. We lezen namelijk dat die snel vol staat. De camperplaats waar we heen gaan in Dieppe ligt naast het strand en bij de haven. Wat het leuk maakt, de veerboot naar Engeland komt hier aan. Ook ben je zo in het centrumpje.
We zijn gelukkig nog op tijd en kunnen nadat we de wc hebben geleegd en het water hebben gevuld nog een prima plekje op een hoek bemachtigen, zo hebben we genoeg ruimte om met je stoeltje nog buiten te zitten. Want dat is hier toch ook wel lekker. Het zeewindje is ook wel nodig, want het is wel warmer vandaag. Na de lunch gaan we dan ook maar gelijk op pad. Morgen is er namelijk regen voorspeld en als er een ding is waar Sjef niet van houd is het regen. Dus dan maar op pad wanneer het iets warmer is. We lopen langs het strand richting het kasteel. Daar hebben we foto’s van gemaakt. Binnenin het kasteel bevindt zich een museum wat gericht is op de oude zeevaart. Voor ons niet interessant dus wij maken de tocht naar boven niet. We gaan verder langs de Porte de Tourelles, de laatst overgebleven stadspoort van Dieppe, die vroeger ook gebruikt werd als gevangenis. Heel gaaf om te zien. We bezichtigen ook 2 kerken die in Dieppe staan. Mooie grote indrukwekkende gebouwen met waterspuwers op de zijkant van de muur. Het doet mij gelijk denken aan de Notre Damme. Op de terugweg lopen we langs de haven en zien de grote veerboot aanmeren, zo’n gigantische boot niet normaal! We zetten de stoeltjes buiten en genieten van het heerlijke weer.
Na het avondeten gaan we nog even een ijsje scoren op de boulevard, hebben we gewoon nog even zin in. Daarna drinken we bij de camper nog even een kopje koffie en probeer in Justin in te maken met nog een potje duizenden (kaarten), want gisteren heb ik dik verloren…
Maandag is even onze werkdag deze week. Het waait namelijk best hard en met af en toe en bui is het niet de lekkerste dag. Het is vooral een dagje doorbrengen in de camper met af en toe een wandeling. ’s Avonds zijn we nog een stuk de pier op gelopen, het waaide wel zo hard dat ik Sjef op sommige plekken waar de wind door het hek kwam heb opgetild. Hij weegt natuurlijk niet giga veel dus voordat hij van de pier afgeblazen wordt, haha. We gaan maar weer binnen zitten, want buiten is er echt niet te wezen. Zo hard waait het, het nadeel hiervan is wel dat de ramen van de camper ook niet op een kleine stand open kunnen. Ze staan dus maar op tocht stand, want helemaal dicht is ook geen optie. Dan wordt het benauwd en muffig met die hond erbij. ’s Nachts hebben we gelukkig goed kunnen slapen zonder al te veel last te hebben gehad van de wind.
Dinsdag staan we weer op tijd op om verder te gaan naar een nieuwe plek. Wel vullen we hier nog even het water, want ja het is hier gratis. Zijn gek als we het niet doen natuurlijk. Ook laten we het vuile water uit de tank lopen en laten iets schoon water in de vuilwater tank stromen. De laatste tijd doet de sensor het namelijk niet goed. Die sensor geeft aan hoeveel vuilwater er in de tank zit. Zodat je een beetje weet wanneer je hem echt moet legen. Nu geeft hij bijna altijd 4 lampjes aan ook als er weinig in zit. Dus we hopen dat we hem op deze manier als we rijden met wat schoonwater in de vuilwatertank wat schoon schudden zeg maar. Nadat we gevuld zijn gaan we door naar de supermarkt en gaan we op zoek naar een tankstation voor LPG, want die is wel bijna leeg weer. Nou zei Google bij meerdere tankstations dat er LPG was, maar da was nie… Gelukkig komen we in de buurt van de nieuwe overnachtingsplek langs een supermarkt met daarbij nog een tankstation die jawel LPG heeft! De tank was inderdaad bijna leeg, dus maar goed dat we die even hebben volgetankt.
Spannende weg naar Saint-Valey-en-Caux
Via een smal weggetje, waar je het liefste geen tegenligger tegen wilt komen arriveren wij op de overnachtingsplek in Saint-Valery-en-Caux. Ik denk dat dit onze minst favoriete plek is tot nu toe, want echt veel te zien is hier niet. Wel zijn we na de lunch het dorpje in gelopen en zijn we naar het Monument Costes et Bellonte gelopen. Een monument voor 2 piloten die van Parijs naar New York gevlogen zijn in 1930. Je hebt van deze plek ook een mooi uitzicht over de stad en de zee. Na het monument zijn we weer terug gelopen naar de camperplaats, voor Sjef was het ook wel weer genoeg geweest… Dat merkte we gelijk, want we kwamen terug, Sjef at zijn brokjes op en plofte gelijk in zijn bench, slapen! Wij werken vanmiddag nog even wat en bekijken onze volgende stop en plannen wat we gaan doen.
Woensdagochtend, we moeten eigenlijk wel wassen… Dus gaan we op zoek naar zo’n wasstation. We vinden er een in het plaatsje Cany-Barville. Fijn om alles weer schoon te hebben en omdat het in totaal waarschijnlijk wel een uurtje heeft geduurd hebben we besloten om hier in de buurt ook naar een overnachtingsplek te gaan. Officieel dus niet op de route, maar we hebben de tijd aan onszelf. Justin heeft de plek snel gevonden bij het meer genaamd: Lac de Caniel. Een mooi meer waar ook aan waterskiën en windsurfen gedaan wordt. Maar wat ook gebruikt wordt voor recreatie. Een leuke plek om te staan en om een goede wandeling om het meer te lopen. Dat hebben we ’s middags dan ook gedaan. Tussendoor even op een bankje gezeten en genoten van het uitzicht. Sjef vond het ook nodig om de wortels van de boom die in het water uitkwamen te pakken. Dus hup meneer in het water, ging echt goed. Hij zwom gelijk door. Fijn! Dan hoeven we daar iets minder alert op te zijn.
Na de wandeling hebben we nog even wat gewerkt en hebben we na het eten een filmpje aangezet. We lagen op bed ik denk dat het ongeveer half 12 was. Tot we ineens veel geluid hoorde. Dus zo nieuwsgierig als we zijn openen we de verduistering. We zien een auto schuin in de berm liggen. Met meerdere mensen eromheen. Die auto is dus achteruit in de berm gereden, echt hoe dan! Wij hebben ons natuurlijk rot gelachen, want hoe ze dan ook gingen proberen de auto er weer uit te krijgen.. o o het werd alleen maar erger. Op een gegeven moment stond die er helemaal overdwars in. Ja die krijg je er zonder sleepwagen nu nooit meer uit. Waarom ze die niet gewoon gebeld hebben? Wij denken dat er toch iets van drank in het spel geweest is, maar dat is maar een wilde gok natuurlijk. Wat wel grappig was, was dat de volgende ochtend om half 9 een auto voorbij kwam rijden, met daarin het oudere stel wat erbij stond. 10 minuten laten stond de sleepwagen er om de auto uit de berm te trekken. Nou zo maak je nog eens wat mee, haha!
Op naar Étretat
We vertrekken op tijd, want we gaan naar Étretat, een stad waar veel te zien is. De camperplaats schijnt hier heel snel vol te staan, omdat het zo’n populaire plek is dus we moeten er op tijd bij zijn. Aangekomen bij de plek zijn we inderdaad op tijd. Er gaan nu namelijk campers weg dus er is voldoende plek vrij gekomen. We zetten de camper op een plek neer en gaan na de lunch lopend richting de stad. We komen onderweg langs het huis van Lupin! Justin wilde daar eigenlijk naar binnen gaan, maar het leek niet zo heel interessant. Dus na een snelle blik zijn we weer doorgelopen. Je merkt dat het hier lekker toeristisch is, want man wat is het druk. Voor mij wat aan de drukke kant met ook nog een teckel die alle kanten op vliegt. Dus ik moet me even goed op Justin concentreren anders hoor ik de helft niet en loop ik verkeerd.
We beklimmen eerst de trap naar de La Falaise d’Amont. Waar boven op de klif een monument bevindt. Na even te hebben gezeten en te hebben genoten van het waanzinnige uitzicht zijn we langzaamaan weer naar beneden gelopen. Dit maal via de normale weg. Zo blij dat we met de trappen omhoog gegaan zijn, dat liep een stuk makkelijker. Bij het strand gaan we ook nog even op een bankje zitten om even een slokje water te drinken en ons mentaal voor te bereiden op de volgende klim, haha. Ineens piept Sjef. We kijken en ja hoor, meneer is geprikt door een wesp. De wesp hangt ook nog aan z’n lip. Ach arm ding, ik had zo’n medelijden met hem hè. Ik tip de wesp van z’n lip, maar Justin ziet gelijk dan de angel er nog in zit. Ik houd Sjef in de houdgreep terwijl Justin zo snel mogelijk de angel probeert te verwijderen. Nou de angel is eruit, maar ach wat heeft dat hummeltje er last van. Hij vindt zichzelf ook heel erg zielig, zijn hele houding veranderd. We hebben hem maar vertroeteld met veel snoepjes die hij gelukkig wel gewoon aanpakt en eet. Zijn lip wordt iets dikker, maar gelukkig is hij aan de buitenkant geprikt en niet in zijn mond. Wat denk je zal die het nu afleren om te happen naar wespen? Ik heb er een hard hoofd in…
Gelukkig voor Sjef hebben we nog een klim te gaan met veel afleiding waardoor je niet echt aan hem merkt dat hij pijn heeft. We klimmen nu naar Falaises d’ Aval. Ja ik noem het allemaal maar klimmen, omdat je best nog wel een stuk omhoog moet lopen. Wauw wat een uitzicht, zeker een aanrader om naar toe te gaan als je hier bent. Druk is het hier wel met toeristen hoor dus je moet je best doen om een foto te maken zonder andere mensen erop. We hadden eigenlijk de bedoeling hier ergens even een frietje te eten, maar omdat Sjef geprikt is en we het allebei ook wel zat zijn lopen we even langs de Carrefour city. Halen hier even wat eieren en spek en kopen bij de bakker 2 verse stokbroden. Ja een broodje met ei, kaas en spek wordt het vanavond. Lekker en makkelijk. We zijn het alle drie goed zat. Justin ploft in zijn stoel met de laptop. Sjef eet zijn brokjes op (gelukkig) en duikt zijn bench in en ik plof op het bankje. We hebben even nagedacht over wat we nu willen doen. Ergens hebben we ook wel weer zin om meerdere dagen even op een plek te staan, voorkeur een gratis plek natuurlijk. Tijdens deze Normandië tour komen we namelijk alleen maar op betaalde plekken. We vonden een mooie plek direct aan het strand via Park4Night, dat was ons idee, we gaan daarheen. Totdat we zagen staan dat er juni, juli en augustus geen honden mogen. Dus dat plan gaat niet door.
Onze officiële stop zou Horfleur zijn. Dus dan maar daar heen en twee dagen op de camperplaats blijven staan. Vrijdag gaan we op tijd rijden, omdat we gisteren ook op tijd hier aankwamen. We scoren bij een bouwmarkt nieuwe magneetjes voor de douche deuren en halen wat boodschappen. Dan door naar Horfleur. Je raad het al, het gaat bij ons nooit normaal. De navigatie wiste onze voorkeur ‘zonder veerdiensten’ waardoor we naar een veerpond gestuurd werden. Dus nadat we de navigatie maar weer hadden veranderd moesten we nog eens een half uur extra rijden. Handig joh! Eenmaal aangekomen bij de plek, waar de diensten gratis zijn, gooien we de camper snel vol met water en legen het toilet. Er zijn heel veel plekken, maar vrije plekken niet zo veel. En we willen het liefste natuurlijk uitzicht op het water. Nou dat is gelukkig nog gelukt! We kunnen naast de camper net buiten zitten, wat wel lekker is, want het is hier 27 graden. Ja wel weer wat aan de warmere kant, maar met het windje dat er staat is het te doen. Vandaag blijven we ook bij de camper even een rust dagje, morgen wordt het 24 graden en gaan we Horfleur eens ontdekken. In ons volgende reisverslag lees je hoe het ons verder vergaat in Normandië. Tot de volgende! Liefs Justin, Renée & Sjef (Balou<3)
